Biraz Sessizlik Lütfen!

Esra Kazancıbaşı İle Sağlık

Etrafta ne kadar çok konuşan insan var bilmem hiç fark ettiniz mi? Kuaförde, markette, mağazada, metroda, vapurda… Nokta, virgül bile koymadan, soluklanmadan konuşuyorlar. Hiç susmuyorlar. Her tondan, her desibelden kadın, erkek, genç, yaşlı, çocuk seslerinin bir uğultuya dönüştüğü günümüzde, sessizliği  özlememek mümkün mü?

Bence çoğu insandaki “çene düşüklüğüne” varan bu bir şeyler anlatma telaşının ardında onca kalabalık içinde yalnızlığın soğuğunda titreyen yüreklerimiz var. Sevgiye, ilgiye olan açlığımız var. Yaşanılan ilişkilerdeki iç burkan iki kişilik yalnızlıklarımız var. Bu duyguların etkisiyle kuaförüne, manikürcüsüne, banka kuyruğunda rastladığı komşusuna anlattıkça anlatıyor bazıları.

İnsan seslerinin, konuşmalarının beynimizde uğuldamasının başka nedenleri de var elbet. Teknolojinin gelişmesi sonucu, nerede olursak olalım, her an bize ulaşılmasını sağlayan cep

telefonları… İşimiz ya da ailevi sorumluluklarımız gereği yapmak zorunda kaldığımız görüşmeler… “Acaba bakıcı çocuğumun ilacını verdi mi!”, “Annemin ateşi düştü mü?”, “Sekreterim uçak biletini ayırtmayı unutmuş olmasın!” diye edilen telefonlar… Kısacası teknolojideki gelişmeler bizleri her geçen gün giderek daha fazla iletişimde bulunmaya zorluyor.

İÇSEL KONUŞMALARIN GÜRÜLTÜSÜ

Zaman zaman kendi sesini duyunca bile yorulan biri olarak, bence temel sorun patronumuzla, arkadaşlarımızla, eşimizle, çocuğumuzla, müşterilerimizle, vergi dairesindeki memurla, sağlık sigortacımızla yaptığımız bu görüşmeler değil. Asıl sorun kendi içsel diyaloğumuzda. Bana göre beynimizde uğuldayan düşüncelerin gürültüsü, bizi başkalarının dudaklarından dökülen sözcüklerden daha fazla yoruyor, yıpratıyor.

Dünün hesabını yapmaktan, geleceğin kaygısını duymaktan bugünü yaşayamıyoruz ne yazık ki…  Korku, endişe ve öfke dolu düşüncelerimizin sesini dinlemekten, masmavi göklerde kanat çırpan martıların çağlıklarına ve kumsalı okşayan dalgaların sesine karşı sağır oluyoruz. Düşünce yorgunuyuz çoğumuz. Bu yüzden de mutsuz, umutsuz ve yalnızız. Oysa, mutluluğun reçetesi içinde bulunduğumuz anda. Mutluluğu yakalamak için biraz sessizlik lütfen.

Esra Kazancıbaşı Öztekin

sagligimicin@gmail.com

Not: Bu yazı 28  Mayıs 2017 tarihinde Yenibirlik Gazetesinde yayımlandı.